هفتههاست موضوع انتخاب استاندار آذربایجانشرقی در تیتر رسانههاست و تعلل دولت در انتصابات، گمانهزنیها و بازار داغ شایعات را حسابی گرم کرده است بهگونهای که ۲۴ ساعت قبل از جلسات هیات دولت یک گزینه والی شمسالعماره تبریز لقب میگیرد و طولی نمیکشد که انتصاب وی تکذیب میشود.
برخلاف عموم مردم که حواشی انتصابِ استاندار را زیاد دنبال نمیکنند، فعالان سیاسی روز و شب در کنشاند و بیشتر خبرسازیها بر مبنای استاندارِ من استوار است. هریک از گروهها روی گزینهای خاص شرط کردهاند و سعی دارند او را ناجی آذربایجانشرقی جلوه دهند حال آنکه استاندار زمانی موثر واقع میشود که ضمن برخورداری از توانمندی فردی و حمایت عمومی، از اختیارات ویژه و صد البته اعتبارات ملی مستفیذ شود.
آذربایجانشرقی در دوران بلاتکلیفی است، مدیران باقیمانده از دولت روحانی بهسبب اطمینان از تغییر انگیزهای برای تکاپو ندارند و عموم جامعه تمام کاستیها در ادارات و سازمانهای مختلف را بهپای دولت رئیسی مینویسند.
با اینکه انتظار میرفت تاکید رهبر انقلاب بر تشکیل سریع دولت، موتور انتصاباتِ رئیسجمهور، معاونین و وزرای او را تندتر کند تاکنون نهتنها این اتفاق رخ نداده است بلکه اندکی نیز کندتر شده است و خواست اکثریت، تسریع در انتصاب استاندار آذربایجانشرقی و خروج از این بنبست است.
بنابر اذعانِ منابع آگاه علت عمدهی تاخیر دولت در انتصاب معاونین وزرا، استانداران و مدیران کل، طرح گزینههای متعدد، سهمخواهی ذینفوذان و فشار گروههای مختلف است و این روند گرهی عظیم در امورات اجرایی پدید آورده است.