سیاسی شمس: همواره یکی از چالشهای انتخابات شوراها و مجلس، کاندیداهای پوستری بودهاند. تا همین چند سال قبل که فضای مجازی بهمانند امروز حرف اول را نمیزد هریک از داوطلبان تصاویر بیشتری از درختان آویزان و به در و دیوار شهر میچسباندند شانس زیادی برای پیروزی بهدلیل شهرتافزایی داشتند. در این میان آن گروه از بانوان که پوسترهای تبلیغاتیشان را زیبا جلوه میدادند چند قدم بیشتر از دیگران به شورای شهر نزدیک میشدند.
با مرور زمان اصلِ زیبارویی در انتخابات رنگ باخت و برخلاف شورای چهارم، در شورای پنجم تبریز بسیاری از کاندیداهای پوستری که درصد بیشتری را بانوان تشکیل میدادند از حضور در جمع سیزده نفر جا ماندند و در بهترین حالت ۱۰ هزار رأی کسب کردند. هرچند آرای این گروه در قیاس با سایر کاندیداهای گمنام قابل توجه بود و نشان میداد همچنان درصدی از رأی دهندگان نامزدهای پوستری را میپسندند و بدشان نمیآیند آنان را مدام در رسانهها ببینند. البته از انصاف نگذریم تبریز در قیاس با سایر شهرها همواره در انتخابات کاندیداهای پوستری انگشتشماری داشته اما با اینحال خالی از این دست داوطلبان نیست.
اما آیا تمام کاندیداهای زیبارو فاقد تخصصاند؟ قطعا پاسخ منفی است! گروهی از داوطلبان از توانایی لازم برای نمایندگی مردم برخوردارند اما بدشان نمیآید از مزیت پوستریشان نیز در رقابت با سایرین بهره ببرند. تراژدی تلخ زمانی رخ میدهد که افراد فاقد تخصص و توانایی صرفاً با تکیه بر پوسترهای انتخاباتیشان وارد گود شوند و با استقبال مردم و پیروزی در انتخابات برای آیندهی شهر تصمیم بگیرند. آنهم فقط برای اینکه بر و رو دارند!
انتهای پیام/