به گزارش صفیر، یکی از اعضای شورای شهر تبریز که در ایام عید در منطقه سیلزده آققلا حضور داشت به تشریح وضعیت منطقه و مقایسه با تبریز پرداخت و از وضعیت حاشیهنشینان انتقاد کرد. در همین جلسه بارها اعلام شد که خطر اصلی در تبریز همواره زلزله بوده و سیل در اولویتهای بعدی قرار دارد.
مدیران خوب میدانند که زخمِ تبریز کجاست اما برای آن مرهمی ندارند، بارها و بارها از وضعیت حاشیهنشینان سخن میگویند و دستِ آخر نیز برآیند جلسات چیزی نیست جز جملات “انشاالله” و “امیدواریم”. یعنی برای جانِ ۸۰۰ هزار نفر حاشیهنشین، بدمسکن و یا هر نام دیگری که بر آنان بگذاریم راهحلی نداریم جز وعده و چشم دوختن به آسمان که شاید معجزهای نازل شود و مشکلات حاشیهنشینی حل شود.
مسئولین ما فکر میکنند مرگ برای همسایه است و حالا که تبریز دچار سیل نشده مشکلی وجود ندارد و یا حتی برخی از آنان فکر میکنند از تدابیر آنها بوده که تبریز دچار سیل نشده، همانطور که صحبت برخی از آنان در جلسه روز گذشته شورا چنین نشان میداد! حال همانطور که در سیل خیل مسئولین غافلگیر شدند، بناست که در زلزله احتمالی در تبریز نیز مسئولین غافلگیر شوند؟ بناست با جان ۸۰۰ هزار نفر بازی شود و وعدههای انتخاباتی را فراموش کنند چون فکر میکنیم مرگ برای همسایه است؟
شهردار تبریز در مصاحبهای با آناج عنوان کرده بود که در همان ابتدای کار برای حاشیهنشینان به مشکل برخوردهاند چرا که راه و شهرسازی اعلام کرده این زمینها متعلق به آنان است، همین موضوع نشان میدهد که اراده جمعی برای حل مشکل حاشیهنشینان وجود ندارد و احتمالا بعد از وقوع حادثهای ناگوار بناست که به دنبال مقصران بگردیم!
اینکه سرنوشت ۸۰۰ هزار نفر در گروه تصمیمات معدود مدیران اینچنین بازیچه قرار گرفته یک طرف قضیه است و اینکه برخی مدیران با خیال راحت هیچ کاری نمیکنند چون هراسی از بازخواست ندارند، طرف دیگر ماجراست. هرچه که هست مسئولین استان و شهر تبریز گویی فکر میکنند که مرگ برای همسایه است و شاید بعدها به دنبال نوشدارویی برای بعد از وقوع حادثه باشند که چنین آسوده نشستهاند.
- نویسنده : فرناز پورعباس