اجتماعی شمس: تبریز سالهاست با معضل کمبود اماکن تفریحی روزگار سپری میکند و نقاط انگشتشماری برای گذرانِ یک روز پرنشاط در مرکز استان وجود دارد. البته حضور در همین مناطق نیز پولِ هنگفتی را میطلبد و تامین مخارج آن از عهده قشر متوسط جامعه نیز خارج است.
سد امند یا همان دهکدهی تفریحی سیمرغ تبریز از آن دسته اماکنی است که در ابتدای خصوصیسازی، رسانهها در انتظار ایجادِ ائلگلی دوم و صد البتهتر مجهزتر و ایدهآلتر در شمال غربی تبریز بودند و امیدِ آن میرفت از بارِ شهروندانی که برای تفریح ائلگلی و عونبنعلی را انتخاب میکنند کاسته شود اما سیاستهای غلط مردم را از محدودهی این دهکدهی توریستی راند.
بررسی نظرات مردمی در خصوص دهکدهی گردشگری سیمرغ نشان میدهد شهروندان از امکانات این مجموعه رضایت ندارند و آن را مکانی برای تاراجِ جیب مراجعین میدانند.
کاربران در ابتدا با اشاره به هزینهی ۱۰ هزار تومانی ورودی آن و با تاکید بر اینکه اخذ چنین وجهی از خودروها برای توقف در مسیر خاکی عادلانه نیست، عنوان میکنند هزینهی اجارهی یک آلاچیق برای دقایقی سکونت مابین ۷۰ تا ۱۰۰ هزار تومان است.
نیم نگاهی به نظرات درج شده در سایتهای معرف اماکن گردشگری گویای نارضایتی شهروندان تبریز و توریستها از قیمتهای هنگفت غذا و کرایهی یک ربع جت اسکی است.
مسلماً با این نگاه سودجویانه و بیتوجهی به مطالباتِ گردشگران، سرنوشت خوشایندی در انتظار مجتمع تفریحی سیمرغ نخواهد بود و واقعیتهایی که از زبانِ مراجعین نقل میشود بر تبلیغاتِ پر زرق و برق رسانهای جهت کتمان حقایق چیره خواهد شد.
بخش خصوصی در قبال سرمایهگذاری صورت گرفته بایستی سودِ خود را بردارد اما این سود نباید به قیمت ارائهی تصویری زشت از تبریزیها برای گردشگران داخلی و خارجی تمام شود و متولیان امر برای کسب درآمد بیشتر نام آذربایجان و مکانهای تفریحیاش را بدنام کنند.
شاید اگر مجموعهی گردشگری سد امند بهجای تفکر به تملک زمینهای اطراف به بهانهی توسعه فضای تفریحی، به جلب اعتماد و رضایت مشتریان فکر میکرد مسیر موفقتری را در پیش میگرفت.
انتهای پیام/