سیاسی شمس: برکناری وزرا توسط رئیس‌جمهور در ایران اتفاق غیرمنتظره‌ای نیست و در دوره‌های قبل نیز رئیس هیئت دولت اعضاء کابینه‌اش را به دلیل عدم تبعیت از دستورات و سیاست‌های کلی برکنار کرده است.
با حذف رضا رحمانی از دولت دوازدهم زخم کهنه‌ی سیاست‌مداران متعددی که یک شبه از عرش به فرش آمدند سر باز کرد اما آیا تمامی عزل‌شدگان قهرمانِ سپهر سیاسی ایران شدند؟
وزیر اخراجی صنعت، معدن و تجارت با تحصیلات کارشناسی حقوق از دانشگاه آزاد اسلامی به مجلس شورای اسلامی رسید و در حین نمایندگی مردم تبریز، آذرشهر و اسکو، کارشناسی ارشد مدیریت دولتی را از سازمان مدیریت صنعتی، و دکترای خود را از مرکز علمی کاربردی صنایع و معادن ایران اخذ کرد. فی‌الواقع نمایندگی مجلس سکوی پرتاب رحمانی شد و او که به‌عنوان فردی اصولگرا شناخته می‌شد به‌عنوان قائم مقام وزیر صمت با دولت روحانی پیمان بست.
به‌هنگام انتقال شریعتمداری از وزارت صمت به کار، نمایندگان ترک‌زبان مجلس به حمایت از رحمانی برخاستند و با این توجیه که باید در هیئت دولت وزیر آذربایجانی هم باشد، حضور نماینده اسبق تبریز در کسوت وزارت را به رئیس‌جمهور قبولاندند اما این انتصاب مخالفانی نیز داشت. منتقدان از سویی مدارک تحصیلی رضا رحمانی و نحوه‌ی اخذ آن را زیر سوال می‌بردند و از طرف دیگر معتقد بودند او در دوران ریاست کمیسیون صنایع و معادن مجلس و قائم‌مقامی وزارت صمت عملکرد قابل دفاعی از خود ارائه نداده است.
رحمانی وزیر صنعت، معدن و تجارت شد و دوستان را نیز با خود به این وزارتخانه کشاند اما نابسامانی بازار خودرو، رکود در صنعت و تولید و گرانی روز به روز افزایش می‌یافت و سیاست‌های رحمانی برای بهبود اوضاع راه به‌جایی نبرد.
وزیر آذربایجانی دولت دوازدهم در برهه‌هایی نیز حاشیه‌ساز شد، او ابتدا با انتصاب داماد رئیس‌جمهور به‌عنوان معاون خود و دفاع از این انتصاب در مظان اتهام قرار گرفت و عده‌ای این اقدام وزیر صمت را خودشیرینی برای رئیس‌جمهور تعبیر کردند. حاشیه‌ی دوم رحمانی هنگام بازداشت معاون او صادق نجفی رقم خورد و بعد آزادی شهردار سابق تبریز با تامین وثیقه‌ی ۳۰ میلیارد تومانی، رحمانی رفیق خود نجفی را در جلسه‌ای کنار خود نشاند.
سرانجام رضا رحمانی از قطار دولت پیاده شد و درحالی همگان فکر می‌کردند رئیس‌جمهور او را به‌خاطر آشفتگی بازار خودرو برکنار کرده است، وزیر اخراجی تعمداً با انتشار نامه‌ای پرده از حقایق برداشت تا این وسط هیچ‌یک از طرفین قهرمان این برکناری نشوند. تلاش رحمانی برای جلوگیری از تصویب لایحه‌ی دولت در مجلس و ممانعت از تفکیک وزارتخانه صمت او را خانه‌نشین کرد و شهروندانی هم که از وزیر صمت دل خوشی نداشتند از این اخراج حمایت کردند.
وزیر سابق صنعت، معدن و تجارت به دلیل آغاز تقابل با رئیس‌جمهور بعد از اخراج، جزو آن گروه از سیاست‌مدارانی است که برعکس امثال شریعتمداری و ربیعی دیگر سمتی در این دولت نخواهد داشت و رحمانی در تلاش است بار دیگر به جبهه‌ی اصولگرایان منتقد دولت بازگردد تا بلکه در دولت سیزدهم برگ برنده‌ای در دست داشته باشد.
چنانچه تعصب همزبانی را کنار بگذاریم، باید بی‌تعارف اذعان کنیم لباس وزارت برای رحمانی بیش از حد گشاد بود و سیاست‌مدارانی که با حمایت و اعمال فشار سکوی پرتاب او را فراهم کردند، او را فدای محبت بیش از حدشان نمودند و اکنون از رحمانی به‌عنوان وزیری ضعیف یاد می‌شود که حتی دوستی‌اش با داماد رئیس‌جمهور نیز نتوانست او را نجات دهد.
وزیر سابق صمت قهرمان نشد و شاید اگر درخواست رئیس‌جمهور برای استعفاء را که از طرف واعظی به او ابلاغ شد را می‌پذیرفت در یک‌بازی دو سر باخت قرار نمی‌گرفت.
انتهای پیام/
