اجتماعی شمس: درخواست زیرمیزی از سوی برخی پزشکان برای انجام عمل جراحی، که گویا دیگر قبح خود را از دست داده و به امری عادی بدل شده، زخمی کاری‌تر از بیماری است که بر تن و جان رنجور بیماران فرود می‌آید.
برخی گزارش‌های دریافتی از شهروندان، حکایت از آن دارد که شماری از پزشکان اسم و رسم‌دار در ازای پذیرش بیماران و برای جراحی آنان، درخواست مبالغ گزاف و هزینه‌های نجومی می‌کنند که این درخواست‌ها معمولا قبل از انجام عمل جراحی یا پس از بستری شدن بیمار برای انجام عمل، در قالب دریافت دلار و سکه و ارز دیجیتال صورت می‌گیرد.
بروز این تخلفات آشکار درحالی انجام می‌شود که بهمن نقی‌پور، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تبریز در نشست خبری با اصحاب رسانه گفت: هر کس پزشکان دانه‌درشت و زیرمیزی‌بگیر را به ما معرفی کند، قطعا برخورد می‌شود.
اما مشکل اصلی اینجاست که باید ببینیم چه شده و چه کرده‌ایم که آن بیمار حتی بعد از اینکه درمان هم شد، حوصله‌ای برای پیگیری و شکایت از تخلف ندارد. درد اصلی هم اینجاست که اساساً چرا باید کار را به اما و اگر و شکایت احتمالی بیمار سپرد؟ چرا در بدیهیات نظارت به گونه‌ای عمل کردیم که نیاز به شکایت احتمالی و اثبات احتمالی جرم و تخلف باشد و خودمان نتوانیم جلوی این روند و رویه سوء را بگیریم؟ مگر پیشگیری از وقوع جرم و تخلف چیزی جز این است که اجازه ندهیم جرم و تخلفی رخ دهد که نیاز به بگیر و ببند و برخورد باشد؟
“زیرمیزی گرفتن خلاف قانون است” این را همه می‌دانند و همه می‌گویند؛ اما وقتی پزشک به راحتی و بدون نگرانی از نظام پزشکی و علوم پزشکی و تعزیرات و مرجع قضائی و حتی شاید بدون ترس از خدا، از بیمار قلبی و سرطانی پیر و جوان زیرمیزی می‌گیرد، وقتی از زن باردار حتی چند ساعت پیش از زایمان زیرمیزی می‌گیرد و از هر بیماری که بتواند پولی می‌کَند، یعنی یک جای کار لنگ می‌زند. یعنی آن‌کس که قرار است عادل باشد و با جرم و ظلم و تخلف برخورد کند، فقط حرف می‌زند.
انتهای پیام /
- نویسنده : میلاد نوروزی
