به گزارش شمس، «رضا سرابی‌اقدم» در گفت‌وگو با خبرنگاران با اشاره به اینکه شرایط پیش آمده، چاره‌ای جز تعطیل‌کردن موزه مشاغل تبریز برایم باقی نگذاشت، اظهار داشت: سه سال پیش، با این امید که پا در مسیر بزرگانی چون برادران نخجوانی بگذارم و برای آیندگان، قدمی بردارم، موزه بازار و مشاغل را یکه‌وتنها، بدون هزار تومان کمک از نهادها و دستگاه‌های متولی، برپا کردم.
وی اضافه کرد: متاسفانه مدیران ادوار مختلف، بعد از اینکه بهره‌برداری‌های خود را از این موزه کردند، از تمام قول‌وقرارهای خود سرباز زدند و بنده را با کوهی از مشکلات، تنها گذاشتند. در این سه سال، زندگی و آبرو و اعتبار خود را صرف موزه مشاغل کردم، بدهکار شدم، خانه‌ام را از دست دادم و به زندان افتادم، اما پس از سه‌سال گرفتاری و آسیب‌های جدی‌ی که دیدم، دیگر دلسرد و ناامید شده‌ام و توان مقاومت ندارم.
این مجموعه‌دار تاریخی یادآور شد: در جلسه‌ای که در موزه با حضور جمعی از مسئولان استانی و شهرداری، برگزار شد، یکی از مسئولان گفت، سرابی چون فکر اقتصادی نداشت، به چنین روزی افتاد. این حرف، واقعاً کنایه سنگینی است که نشان می‌دهد بین آرمان‌های من و حساب‌وکتاب این دوستان، فاصله بسیار است.
وی متذکر شد: تنها فردی که از میان مسئولان در فراز و نشیب مختلف این موزه، در کنارم بود، آقای مدبر شهردار کنونی منطقه ۸ بود. جز دلگرمی‌های ایشان، همراهی نداشتم و بی‌مهری‌ها و بدقولی‌های مسئولان مختلف، موزه را به تعطیلی کشاند.
سرابی‌اقدم که اخیراً به دعوت نهادهای فرهنگی اصفهان، کارگاه‌هایی را در این شهر برگزار کرده است، خاطرنشان کرد: پیشنهادهای مختلفی برای انتقال آثار به شهرهای دیگر دارم، اما هیچ‌وقت نخواسته‌ام میراث تاریخی و سنتی شهرم را به شهری دیگر انتقال دهم. هیچ‌گاه نگاه تجاری به شور و شوق فرهنگی‌ام نداشته‌‌ام. اگر جز این بود، تنها با فروش چند قطعه از آثارم می‌توانستم مشکلاتم را تا حدود زیادی حل کنم، اما نمی‌توانم ارزش معنوی آثار موزه را معامله کنم.
وی در پایان تاکید داشت: تنها نکته‌ای که باید به مردم شهرم عرض کنم این است که من تمام تلاشم را پیش بردم، تا بلکه بخشی از فرهنگ شهرمان را در یک مرکز مناسب، نگهبانی کنم اما متاسفانه شرایطی که به بنده تحمیل شد، رمق این کار را از من گرفت.
انتهای پیام/
