جولان پول‌های کثیف در فضای انتخابات/ هزینه‌ی میلیاردی یک نماینده مجلس برای حضور در لیست!
جولان پول‌های کثیف در فضای انتخابات/ هزینه‌ی میلیاردی یک نماینده مجلس برای حضور در لیست!
تبریز کاندیداهای عجیبی به روی خود دیده است، از نامزدی که با هزینه‌ی میلیاردی فکر می‌کرد می‌تواند 100 هزار رأی کسب کند و نماینده شود تا کاندیدایی که یک میلیارد برای حضور در لیست چک کشید و اتفاقاً نماینده هم شد!

سیاسی شمس: موضوعِ پول‌های کثیف انتخاباتی سال‌هاست در مجالس مختلف مورد بحث قرار می‌گیرد و مردم نیز کم و بیش از هزینه‌های میلیاردی برخی کاندیداها برای حضور در شورای شهر و یا خانه‌ی ملت مطلع‌اند.

گروهی از ثروتمندان با رویای رسیدن به صندلی قدرت روی به هزینه‌های چند صد میلیونی می‌آورند تا علی‌رغم گمنامی، شهره‌ی شهر شوند و عده‌ای دیگر به‌ سبب شهرت و برخورداری از رأی مردم، با پیشنهادات اباذرها برای تامین هزینه‌های انتخاباتی در قبال انجام کارهای شخصی‌شان مواجه می‌شوند.

در آستانه‌ی انتخابات مجلس یازدهم با نمونه‌هایی از دو گروه از حوزه‌های انتخابیه‌ی مختلف مواجهیم که سر کیسه‌ی هزینه‌های تبلیغاتی را حسابی شل کرده‌اند و در حال برنامه‌ریزی برای کسب حداکثر رأی ممکن‌اند.

در حال حاضر نمایندگان مجلس ماهیانه ۲۰ میلیون تومان دریافتی دارند که تقریباً ۵۰ درصد آن صرف هزینه‌های جاری و حق‌الزحمه‌ی دفتردار و راننده‌شان می‌شود و با فرض اینکه یارانِ نماینده فی‌ سبیل‌الله ۴ سال با او همراهند و تمام این مبلغ را نماینده دریافت می‌کند، درآمد سالانه او از وکالت ملت به ۲۴۰ میلیون تومان و در مدت ۴ سال نمایندگی به ۹۶۰ میلیون تومان می‌رسد.

با این دودوتا چهارتای ساده می‌توان نتیجه گرفت نماینده از راهِ قانونی نمی‌تواند کاسبِ بیش از یک میلیارد تومان شود اما چرا برخی کاندیداها در قماری آشکار میلیاردها تومان صرفِ تبلیغات رسانه‌ای و گاهاً خرید و فروش رأی می‌کنند؟ آیا این کاندیدا در صورت انتخاب و راهیابی به مجلس هزینه‌های فوق را با زد و بندهای مختلف و رانت جبران نخواهد کرد؟

۴ سال قبل در چنین روزهایی یکی از کاندیداهای گمنام و ناشناخته‌ی حوزه انتخابیه‌ی تبریز، آذرشهر و اسکو که در رزومه‌اش چیزی جز داروخانه‌داری وجود نداشت با تکیه بر ثروت خانوادگی‌اش قریب به یک میلیارد تومان هزینه کرد و در نهایت با کسب ۱۰ هزار رأی مغلوب انتخابات شد.

کاندیدایی دیگر از همین حوزه‌ی انتخابیه‌ی تبریز با وجود فقدان پایگاه اجتماعی برای کسب رأی، بیش از یک میلیارد تومان به لیست‌بندهای تهران! پرداخت کرد تا نام او در لیست قرار دهند و در کمال تعجب همین کاندیدا نماینده‌ی مردم شد و به مجلس راه یافت تا بعدِ گذشت ۳ سال بگوید در مجلس وقتش هدر می‌رود و می‌خواهد به تجارت و کارآفرینی بپردازد!

این دو، نمونه‌های خوبی برای شناخت کاندیداهایی از این جنس‌اند و شورای نگهبان بایستی بعد از تایید صلاحیت‌ها، عدم هزینه‌‌های کلان کاندیداها را تضمین و با رد صلاحیت نامزدهای این چنینی مانع جولان پول‌های کثیف در فضای انتخابات شود.

انتهای پیام/